LBP (lipopolysaccharide-bindend eiwit) en LPS (lipopolysaccharide-bindend eiwit) vormen samen een LPS-LBP-complex en combineren zich vervolgens met granulaire stoffen zoals rode bloedcellen; LBP kan ook rechtstreeks binden aan granulaire stoffen zoals erytrocyten of LP's op het oppervlak van granulaire stoffen zoals erytrocyten; Het kan zelfs direct combineren met de LPS op het gramnegatieve bacteriële membraan en deze ingebedde deeltjes overbrengen naar monocyten en macrofagen, zodat fagocyten zoals neutrofielen en monocyten en macrofagen deze ingebedde LPS en bacteriën gemakkelijker kunnen inslikken, wat gunstig is voor de gastheer om ziekteverwekkers en hun producten te verwijderen.

Bij lage concentratie endotoxemie is de responsintensiteit van cellen afhankelijk van CD14; Bij hoge concentratie endotoxemie kunnen cellen endotoxinesignaaltransductie uitvoeren via niet-CD14-afhankelijke routes, zoals CD11 / CD18, L-selectine, exotisch, CD55 (vervalversnellende factor), scavenger-receptor (SR) en andere receptoren, en LBP kan op dit moment nog een regulerende rol spelen. In het geval van endotoxemie met een hoge concentratie kan de transportsnelheid van LBP hoger zijn en kan LPS worden overgebracht naar moleculen zoals BPI en HDL. Op dit moment zal ook de ontgiftingsfunctie van bloed en cellen worden verbeterd en kan LPS worden geïnternaliseerd in lysozyme voor afbraak door SR. Bovendien scheiden neutrofielen ook humaan leukocytelastase, enzymolyse CD14, CD18 en andere receptoren af, en verzwakken ze het signaaleffect van endotoxine.