LBP (lipopolysaccharide-bindend eiwit) heeft een hoge affiniteit met lipide A in de LPS-structuur (lipopolysaccharide), die LPS kan herkennen en binden om het LPS-LBP-complex te vormen.

Enerzijds kan het LBP-LPS-complex LPS overbrengen naar de membraan-CD14 (mCD14) moleculaire receptoren. Na nauw fysiek contact tussen LPS met bepaalde ruimtelijke conformatie en Toll-achtige receptor 4 (TLR4) op monocyten, macrofagen, neutrofielen en andere cellen, kan het TLR4 ertoe brengen om receptordimerisatie of -polymerisatie te ondergaan om een ​​ligand-receptorcomplex te vormen, meerdere transcriptie te activeren factoren door enzymatische cascade-reactie, en bevordert de expressie van cytokines zoals TNF-a, IL-1, IL-6 en ontstekingsmediatoren zoals chemokine IL-8. Het toont het effect van agonist en kan de adhesie tussen cellen verbeteren, resulterend in een reeks pathologische reacties (ontstekingsreacties) en fysiologische reacties (reacties om bacteriën te doden en endotoxinemoleculen te verwijderen); Als de chemisch-ruimtelijke conformatie van LPS geen nauw fysiek contact heeft met TLR4, is dit een antagonistisch effect.

Aan de andere kant is het voor cellen zonder de mCD14-receptor, zoals endotheelcellen en epitheelcellen, noodzakelijk om TLR4 op endotheelcellen en epitheelcellen te activeren via oplosbare CD14-receptor (sCD14), en sCD14 combineert met LPS-LBP om sCD14 te vormen. -LBP-LPS ternair complex, dat LPS kan overbrengen naar mCD14 en endotheelcellen. Het veroorzaakt een reeks biologische effecten (koorts, ontstekingsreactie, DIC, enz.) via TLR4. Bovendien hebben de parenchymale cellen van het lichaam, zoals hepatocyten, ook mCD14- en TLR4-receptoren, die vergelijkbaar zijn met macrofagen. Bij afwezigheid van CD14 en andere receptoren kan LPS TLR4 zelfs rechtstreeks binden om effecten te produceren, maar de kracht ervan is relatief zwak.

LBP combineert met endotoxine om het LPS-LBP-complex te vormen en combineert vervolgens met mCD14 of sCD14 om monocyten en vasculaire endotheelcellen, enz. Bovenstaand transport is omkeerbaar. In dit proces fungeert LBP als een dragereiwit om LPS over te brengen naar CD14 en andere receptoren. In feite werkt LBP als een katalysator om de combinatie van LPS en CD14 te katalyseren: dat wil zeggen, het N-terminale gebied van LBP combineert eerst met LPS van LPS-aggregaat om het te dissociëren in monomeren om LPS-monomeer-LBP-complex te vormen (vergelijkbaar met substraat - enzymcomplex), en combineert vervolgens met CD14 via het C-terminale gebied van LBP om LPS-LBP-CD14-complex te vormen; Na de overdracht heeft LBP zich losgemaakt van het complex en meegewerkt aan de recycling van de transportfunctie. Met andere woorden, LBP katalyseert de combinatie van LPS en CD14 door als katalysator te werken.