De Verzamelbuis is een van de vele buizen die in een laboratorium worden gebruikt om bloed te verzamelen voor verschillende soorten laboratoriumtests, waaronder biochemie, hematologie, serologie en klinische microbiologie. Onjuiste afname van laboratoriumbuisjes kan resulteren in vals verhoogde of verlaagde testresultaten, waardoor de diagnose van de patiënt en de behandelingsopties kunnen veranderen. Het correct verzamelen van buisjes is een cruciale stap in het verbeteren van de nauwkeurigheid en betrouwbaarheid van laboratoriumtests.

Bloed dat in het laboratorium wordt verzameld, wordt onderworpen aan vele processen om vreemd materiaal te verwijderen voordat het in de juiste buis wordt gezogen voor een bepaalde test of analyse. Zodra een monster in een buis is geplaatst, is het belangrijk dat de buis onmiddellijk wordt gesloten. Dit zorgt ervoor dat het monster niet wordt verontreinigd met stolsels of andere vreemde materialen en voorkomt oxidatie van de analyten in het monster.

Zodra het bloed de binnenkant van de buis bereikt, wordt het onderworpen aan een reeks chemische reacties die resulteren in de vorming van een stolsel bovenop de buis. Dit stolsel zal zich vervolgens van het bloed scheiden, waardoor het resulterende serum kan worden afgenomen en geanalyseerd.

In de niertubuli verschilt de vorm en dwarsdoorsnedestructuur van elk afzonderlijk segment afhankelijk van zijn functie. De proximale ingewikkelde tubulus (PCT) heeft een eenvoudig hoog kubusvormig epitheel. Dit epitheel is bedekt met een borstelrand bestaande uit microvilli die het oppervlak 30-40 maal vergroot. In dit epitheel vinden de cellulaire mechanismen plaats die zorgen voor het transport van de belangrijkste ionen van de urine, zoals natrium, chloride en calcium. De distale ingewikkelde tubulus (DCT) en het verzamelkanaal (CD) zijn de laatste twee segmenten van het niernefron en spelen een belangrijke rol bij zowel de reabsorptie van natrium als water. De DCT-cellen zijn ook omgeven door een borstelrand, maar het celtype dat hier overheerst, staat bekend als een geïntercaleerde cel, die zowel Na/K/ATPase als aquaporine bevat, een waterkanaal dat wordt gereguleerd door vasopressine.

Wanneer de vloeistof in de tubuli de CD bereikt, is deze voor bijna het gehele natriumgehalte gereabsorbeerd. Vervolgens komt het in de niermerg terecht, waar het de inhoud concentreert en als urine wordt uitgescheiden. De resorptie van water door het verzamelkanaal wordt gereguleerd door hormonen, zoals antidiuretisch hormoon (ADH), die een reeks eiwittransporters in de wanden van de tubuli stimuleren of remmen. De late DCT en het verzamelkanaal verfijnen deze reabsorptie door de activiteit van deze eiwittransporters te reguleren om de reabsorptie van natrium te controleren, zodat slechts een kleine hoeveelheid natrium van het lichaam in de urine wordt uitgescheiden. Dit proces spaart ook de watervoorraden van het lichaam. Dit concentratieproces wordt vergemakkelijkt door de hoge concentratie natrium in de binnensubstantie van de cellen in de wand van het verzamelkanaal. Dit is een gevolg van de hoge natriumconcentratie in het nefron en de lage permeabiliteit van de wand van de verzamelbuisjes voor water. Deze effecten worden gemedieerd door vasopressine, cyclisch 3',5'-adenosinemonofosfaat en de adrenoreceptoren van de verzamelbuis.