1. Effect op endotheelcellen

Wanneer endotoxine wordt geïnjecteerd in de aderen van muizen, konijnen, honden, bavianen en andere dieren, kan de aanwezigheid van endotoxine worden gevonden in de endotheelcellen van haarvaten zoals de lever, longen, darmwand, milt, nieren, enz. De endotheelcellen hebben pathologische schadeveranderingen, nucleaire vervorming, vacuolen in de kern, gevolgd door nucleaire verdwijning, en zelfs de endotheelcellen vallen van de vaatwand en komen in de bloedsomloop terecht. Endotoxine zelf activeert endotheelcellen en bevordert de expressie van cytokines, NO, vrije zuurstofradicalen, chemokines, prostaglandinen, enz. Deze ontstekingsfactoren bevorderen celbeschadiging via autocriene, paracriene en andere manieren. Na endotheelcelbeschadiging en apoptose kan het zijn vasculaire basaalmembraan blootleggen, de Hageman-factor activeren, het coagulatiesysteem activeren en leiden tot lokale coagulatie of verspreide intravasculaire coagulatie, de endotheelcelopening neemt toe en de vasculaire permeabiliteit neemt toe, vasoactieve stoffen zoals bradykinine zijn verhoogd en de expressie van integrine is verbeterd. Onder de gecombineerde werking van chemokinen en andere factoren worden neutrofielen en monocyten gestimuleerd om onder het endotheel door te migreren, wat resulteert in meer schade.

2. Effect op mestcellen en basofielen

Na 5 uur endotoxine in de buikholte van muizen te hebben geïnjecteerd, nam het aantal onvolledige mestcellen in de buikholte significant toe. Na 18 uur was het aantal mestcellen met 70% afgenomen, wat gepaard ging met een significante toename van macrofagen en een toename van de peritoneale permeabiliteit. Het mechanisme ervan is niet duidelijk. Omdat mestcellen niet de belangrijkste effectorcellen van endotoxine zijn en de verdeling van verschillende endotoxinereceptoren erg klein is, zoals CD14, TLR4, enz., is het effect op endotoxine zwak. Na activering van macrofagen en onder de uitscheiding van verschillende ontstekingsfactoren kan het echter inwerken op mestcellen. Hoewel het in vitro experiment niet heeft kunnen bewijzen dat endotoxine een direct activerend effect heeft op mestcellen en basofielen, is het niet uitgesloten dat mestcellen en basofielen ook deelnemen aan de pathogenese van endotoxische shock, omdat mestcellen kunnen degranuleren en hun vasoactieve stoffen kunnen afgeven. om deel te nemen aan het optreden van DIC, Shuck, etc.

3. Effect op erytrocyten en serumijzer

Endotoxine kan de vorming van rode bloedcellen remmen. Het kunnen de voorlopercellen van rode bloedcellen zijn die direct op het beenmerg inwerken, of het kan ook de rol van erytropoëtine of andere hematopoëtische factoren remmen, die de differentiatie van hematopoëtische stamcellen in erytroïde remmen. Bovendien kan endotoxine worden gecombineerd met erytrocytenmembraan om een ​​complex antigeen te vormen, B-lymfocyten te stimuleren om antilichamen te produceren en een hemolytische reactie te produceren met de deelname van complement.

Bij dieren kan endotoxine de serumijzerconcentratie gemakkelijk verlagen. Wolff et al. geïnjecteerd Salmonella equine abortus in het menselijk lichaam, wat resulteerde in een significante verlaging van de serumijzerconcentratie. Het mechanisme is onduidelijk. Het kan zijn dat het de synthese van globine in een grote hoeveelheid kan bevorderen en kan combineren met vrij ijzer om serumijzer te verminderen.